gilico
Old Dutch
Etymology
Substantive form of gilīc (“equal”).
Noun
gilīco m
Inflection
Declension of gilīco (masculine an-stem noun)
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | gilīco | gilīcon |
| accusative | gilīcon | gilīcon |
| genitive | gilīkin | gilīcono |
| dative | gilīkin | gilīcon |
Descendants
Further reading
- “gilīko”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *galīkaz (compare German gleich).
Adverb
gilīco