ginietan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *ganeutan, from Proto-Germanic *ganeutaną. Equivalent to gi- + nietan.
Verb
ginietan
- to enjoy
Inflection
Conjugation of ginietan (strong class 2)
| infinitive | ginietan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | ginieto, ginieton | ginōt |
| 2nd person singular | giniutis | ginuti |
| 3rd person singular | giniutit | ginōt |
| 1st person plural | ginietun | ginuton |
| 2nd person plural | ginietit | ginutot |
| 3rd person plural | ginietunt | ginuton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | giniete | ginuti |
| 2nd person singular | ginietis | ginuti |
| 3rd person singular | giniete | ginuti |
| 1st person plural | ginietin | ginutin |
| 2nd person plural | ginietit | ginutit |
| 3rd person plural | ginietin | ginutin |
| imperative | present | |
| singular | giniet, giniut | |
| plural | ginietet | |
| participle | present | past |
| ginietandi | ginotan | |
Descendants
Further reading
- “ginietan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012