gløþ
Old Swedish
Etymology
From Old Norse glóð, from Proto-Germanic *glōdiz.
Noun
glø̄þ f
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | glø̄þ | glø̄þin | glø̄þi(r), -e(r) | glø̄þina(r), glø̄þena(r) |
| accusative | glø̄þ | glø̄þina, -ena | glø̄þi(r), -e(r) | glø̄þina(r), glø̄þena(r) |
| dative | glø̄þ | glø̄þinni, -inne | glø̄þum, -om | glø̄þumin, -omen |
| genitive | glø̄þa(r) | glø̄þinna(r) | glø̄þa | glø̄þanna |
Descendants
- Swedish: glöd