gleon
Middle English
Verb
gleon
- alternative form of glewen (“to play music”)
West Frisian
Pronunciation
- IPA(key): /ɡløə̯n/
Adjective
gleon
Inflection
| Inflection of gleon | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | gleon | |||
| inflected | gleone | |||
| comparative | gleonder gleoner | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | gleon | gleonder gleoner |
it gleonst it gleonste | |
| indefinite | c. sing. | gleone | gleondere gleonere |
gleonste |
| n. sing. | gleon | gleonder gleoner |
gleonste | |
| plural | gleone | gleondere gleonere |
gleonste | |
| definite | gleone | gleondere gleonere |
gleonste | |
| partitive | gleons | gleonders gleoners |
— | |
Further reading
- “gleon”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011