gloriabundus

Latin

Etymology

glōrior (pride oneself, boast) +‎ -bundus

Pronunciation

Adjective

glōriābundus (feminine glōriābunda, neuter glōriābundum); first/second-declension adjective

  1. (post-classical, very rare) boasting, glorying, exulting

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative glōriābundus glōriābunda glōriābundum glōriābundī glōriābundae glōriābunda
genitive glōriābundī glōriābundae glōriābundī glōriābundōrum glōriābundārum glōriābundōrum
dative glōriābundō glōriābundae glōriābundō glōriābundīs
accusative glōriābundum glōriābundam glōriābundum glōriābundōs glōriābundās glōriābunda
ablative glōriābundō glōriābundā glōriābundō glōriābundīs
vocative glōriābunde glōriābunda glōriābundum glōriābundī glōriābundae glōriābunda

References