glorians
Latin
Etymology
Present participle of glōrior.
Participle
glōriāns (genitive glōriantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | glōriāns | glōriantēs | glōriantia | ||
| genitive | glōriantis | glōriantium | |||
| dative | glōriantī | glōriantibus | |||
| accusative | glōriantem | glōriāns | glōriantēs glōriantīs |
glōriantia | |
| ablative | glōriante glōriantī1 |
glōriantibus | |||
| vocative | glōriāns | glōriantēs | glōriantia | ||
1When used purely as an adjective.
Derived terms
References
- “glorians”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers