glorificans
Latin
Etymology
Present participle of glōrificō.
Participle
glōrificāns (genitive glōrificantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | glōrificāns | glōrificantēs | glōrificantia | ||
| genitive | glōrificantis | glōrificantium | |||
| dative | glōrificantī | glōrificantibus | |||
| accusative | glōrificantem | glōrificāns | glōrificantēs glōrificantīs |
glōrificantia | |
| ablative | glōrificante glōrificantī1 |
glōrificantibus | |||
| vocative | glōrificāns | glōrificantēs | glōrificantia | ||
1When used purely as an adjective.