gnýr
See also: Gnýr
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): [kniːr]
- Rhymes: -iːr
Etymology 1
Related to gnýja (“to rage, to roar”).
Noun
gnýr m (genitive singular gnýs, nominative plural gnýir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gnýr | gnýrinn | gnýir | gnýirnir |
| accusative | gný | gnýinn | gnýi | gnýina |
| dative | gný | gnýnum | gnýjum | gnýjunum |
| genitive | gnýs | gnýsins | gnýja | gnýjanna |
Etymology 2
Borrowed from Danish gnu, from German Gnu.
Noun
gnýr m (genitive singular gnýs, nominative plural gnýir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gnýr | gnýrinn | gnýir | gnýirnir |
| accusative | gný | gnýinn | gnýi | gnýina |
| dative | gný | gnýnum | gnýjum | gnýjunum |
| genitive | gnýs | gnýsins | gnýja | gnýjanna |
Old Norse
Verb
gnýr
- second/third-person singular present active indicative of gnýja