gomon

See also: gōmon

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish gomon, from Proto-Slavic *gomonъ.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈɡɔ.mɔn/
  • Rhymes: -ɔmɔn
  • Syllabification: go‧mon

Noun

gomon m inan

  1. (obsolete or dialectal, Biecz) fuss, hubbub, noise, racket
    Synonyms: awantura, gwar, hałas, kłótnia, wrzawa, zgiełk
  2. (obsolete) fabulous, noisy procession of animals, plants, rocks
    Hypernyms: pochód, procesja

Declension

Derived terms

verb
  • (Middle Polish) gomonić impf

Further reading

  • gomon in Polish dictionaries at PWN
  • Roman Zawiliński (1880) “gomon”, in “Gwara brzezińska w pow. ropczyckim”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 228

Romanian

Etymology

Borrowed from Russian гомон (gomon), from Proto-Slavic *gomonъ.

Noun

gomon n (plural gomonuri)

  1. (Transylvania, Moldavia (region)) hubbub, noise, uproar

Declension

Declension of gomon
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative gomon gomonul gomonuri gomonurile
genitive-dative gomon gomonului gomonuri gomonurilor
vocative gomonule gomonurilor

References

  • gomon in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN