gonfalonier
English
Etymology
From Middle English gonfalonier, from Old French gonfalonier.
Pronunciation
- Rhymes: -ɪə(ɹ)
Noun
gonfalonier (plural gonfaloniers)
- One who bears the gonfalon.
- An official, particularly a chief magistrate of a mediaeval Italian republic; the bearer of the republic's gonfalon.
Synonyms
- (1): standard-bearer
Derived terms
Translations
Translations
|
French
Etymology
Inherited from Middle French gonfalonier, from Old French gonfalonier.
Noun
gonfalonier m (plural gonfaloniers)
- alternative spelling of gonfalonnier
Further reading
- “gonfalonier”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Old French
Alternative forms
Etymology
From gonfanon.
Noun
gonfalonier oblique singular, m (oblique plural gonfaloniers, nominative singular gonfaloniers, nominative plural gonfalonier)
Descendants
- French: gonfalonier, gonfalonnier
- → Middle English: gonfalonier
- English: gonfalonier
References
- Godefroy, Frédéric, Dictionnaire de l'ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle (1881) (gonfalonier, supplement)
Romanian
Etymology
Borrowed from Italian gonfaloniere.
Noun
gonfalonier m (plural gonfalonieri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | gonfalonier | gonfalonierul | gonfalonieri | gonfalonierii | |
| genitive-dative | gonfalonier | gonfalonierului | gonfalonieri | gonfalonierilor | |
| vocative | gonfalonierule | gonfalonierilor | |||
References
- gonfalonier in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN