gospod
See also: Gospod
Romanian
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic господьнь (gospodĭnĭ).
Adjective
gospod m or n (feminine singular gospodă, masculine plural gospozi, feminine and neuter plural gospode)
- (obsolete) princely
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | gospod | gospodă | gospozi | gospode | |||
| definite | gospodul | gospoda | gospozii | gospodele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | gospod | gospode | gospozi | gospode | |||
| definite | gospodului | gospodei | gospozilor | gospodelor | ||||
References
- gospod in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Slovene
Etymology
From Proto-Slavic *gospodь, from Proto-Balto-Slavic *gástipatis, from Proto-Indo-European *gʰóstipotis.
Pronunciation
- IPA(key): /ɡɔspóːt/
Noun
gospọ̑d m anim (female equivalent gospá)
- gentleman
- Mr
- sir, lord, master
- (rare) husband
- Synonym: mọ̑ž
- (archaic) priest
- (Christianity) Lord, God
Declension
acc=1Please see Module:checkparams for help with this warning.
| First masculine declension (hard o-stem, animate) , ending -je in nominative plural | |||
|---|---|---|---|
| nom. sing. | gospọ̑d | ||
| gen. sing. | gospọ̑da ✝gospodi[acc?] | ||
| singular | dual | plural | |
| nominative imenovȃlnik |
gospọ̑d | gospọ̑da | gospọ̑dje, gospọ̑di |
| genitive rodȋlnik |
gospọ̑da ✝gospodi[acc?] | gospọ̑dov | gospọ̑dov |
| dative dajȃlnik |
gospọ̑du, gospọ̑di | gospọ̑doma, gospọ̑dama | gospọ̑dom, gospọ̑dam |
| accusative tožȋlnik |
gospọ̑da ✝gospodi[acc?] | gospọ̑da | gospọ̑de ✝gospodi[acc?] |
| locative mẹ̑stnik |
gospọ̑du, gospọ̑di | gospọ̑dih, gospọ̑dah | gospọ̑dih, gospọ̑dah |
| instrumental orọ̑dnik |
gospọ̑dom | gospọ̑di, gospọ̑dama | gospọ̑di |
| (vocative) (ogȏvorni imenovȃlnik) |
gospọ̑d | gospọ̑da | gospọ̑dje, gospọ̑di |