gracilentus
Latin
Etymology
From gracilis (“slender, thin”) + -entus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡra.kɪˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡra.t͡ʃiˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
gracilentus (feminine gracilenta, neuter gracilentum, comparative gracilentior, superlative gracilentissimus); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gracilentus | gracilenta | gracilentum | gracilentī | gracilentae | gracilenta | |
| genitive | gracilentī | gracilentae | gracilentī | gracilentōrum | gracilentārum | gracilentōrum | |
| dative | gracilentō | gracilentae | gracilentō | gracilentīs | |||
| accusative | gracilentum | gracilentam | gracilentum | gracilentōs | gracilentās | gracilenta | |
| ablative | gracilentō | gracilentā | gracilentō | gracilentīs | |||
| vocative | gracilente | gracilenta | gracilentum | gracilentī | gracilentae | gracilenta | |
Synonyms
- (slender, thin): gracilēns, gracilis
Related terms
- gracilēns
- gracilescō
- gracilis
- gracilitās
- graciliter
- gracilitūdo
References
- “gracilentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gracilentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.