graminicolus
Latin
Etymology
From gramen (“grass”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡra.mɪˈnɪ.kɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡra.miˈniː.ko.lus]
Adjective
graminicolus (feminine graminicola, neuter graminicolum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | graminicolus | graminicola | graminicolum | graminicolī | graminicolae | graminicola | |
| genitive | graminicolī | graminicolae | graminicolī | graminicolōrum | graminicolārum | graminicolōrum | |
| dative | graminicolō | graminicolae | graminicolō | graminicolīs | |||
| accusative | graminicolum | graminicolam | graminicolum | graminicolōs | graminicolās | graminicola | |
| ablative | graminicolō | graminicolā | graminicolō | graminicolīs | |||
| vocative | graminicole | graminicola | graminicolum | graminicolī | graminicolae | graminicola | |