grandiculus
Latin
Etymology
From grandis (“large”) + -culus (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡranˈdɪ.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ɡran̪ˈd̪iː.ku.lus]
Adjective
grandiculus (feminine grandicula, neuter grandiculum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | grandiculus | grandicula | grandiculum | grandiculī | grandiculae | grandicula | |
| genitive | grandiculī | grandiculae | grandiculī | grandiculōrum | grandiculārum | grandiculōrum | |
| dative | grandiculō | grandiculae | grandiculō | grandiculīs | |||
| accusative | grandiculum | grandiculam | grandiculum | grandiculōs | grandiculās | grandicula | |
| ablative | grandiculō | grandiculā | grandiculō | grandiculīs | |||
| vocative | grandicule | grandicula | grandiculum | grandiculī | grandiculae | grandicula | |
References
- “grandiculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “grandiculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers