granung
Old English
Etymology
By surface analysis, grānian (“to groan”) + -ung
Noun
grānung f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | grānung | — |
| accusative | grānunge | — |
| genitive | grānunge | — |
| dative | grānunge | — |
Descendants
- English: groaning
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “gránung”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.