grimman
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡrim.mɑn/
Verb
grimman
Conjugation
Conjugation of grimman (strong, class III)
| infinitive | grimman | grimmenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | grimme | gramm |
| second person singular | grimst | grumme |
| third person singular | grimþ | gramm |
| plural | grimmaþ | grummon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | grimme | grumme |
| plural | grimmen | grummen |
| imperative | ||
| singular | grimm | |
| plural | grimmaþ | |
| participle | present | past |
| grimmende | (ġe)grummen | |
Swedish
Noun
grimman
- definite singular of grimma