grondig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch grondich. Equivalent to grond +‎ -ig.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

grondig (comparative grondiger, superlative grondigst)

  1. thorough

Declension

Declension of grondig
uninflected grondig
inflected grondige
comparative grondiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial grondig grondiger het grondigst
het grondigste
indefinite m./f. sing. grondige grondigere grondigste
n. sing. grondig grondiger grondigste
plural grondige grondigere grondigste
definite grondige grondigere grondigste
partitive grondigs grondigers

Descendants

  • Negerhollands: grondlik