grondwoord

Dutch

Etymology

Compound of grond +‎ woord.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɣrɔnt.ʋoːrt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: grond‧woord

Noun

grondwoord n (plural grondwoorden, diminutive grondwoordje n)

  1. (grammar) primitive (word)
    • 1866, Johannes Kachelius, De vermakelijke latijnsche spraakkunst, ten nutte der jeugd. Tweede Druk., Amsterdam, page 11:
      Eindelijk nog in
      1. primitiva (grondwoorden), als: homo (een mensch), dies (een dag), ferio (ik klop).
      2. derivata (afgeleide woorden), als: homuncio (het ventje), hodie (van daag), ferula (een plak).
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (linguistics) stem, word stem
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.