grunnio
Latin
Alternative forms
- grundiō (prescriptive in Late Latin)
Etymology
From Proto-Indo-European *gru-, an imitative root, similar to English grudge, grunt.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɡrʊn.ni.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɡrun.ni.o]
Verb
grunniō (present infinitive grunnīre, perfect active grunnīvī or grunniī, supine grunnītum); fourth conjugation, no passive
- to grunt (like a pig)
Conjugation
Conjugation of grunniō (fourth conjugation, no passive)
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | grunniō | grunnīs | grunnit | grunnīmus | grunnītis | grunniunt | ||||||
imperfect | grunniēbam | grunniēbās | grunniēbat | grunniēbāmus | grunniēbātis | grunniēbant | |||||||
future | grunniam | grunniēs | grunniet | grunniēmus | grunniētis | grunnient | |||||||
perfect | grunnīvī, grunniī |
grunnīvistī, grunniistī |
grunnīvit, grunniit |
grunnīvimus, grunniimus |
grunnīvistis, grunniistis |
grunnīvērunt, grunnīvēre, grunniērunt, grunniēre | |||||||
pluperfect | grunnīveram, grunnieram |
grunnīverās, grunnierās |
grunnīverat, grunnierat |
grunnīverāmus, grunnierāmus |
grunnīverātis, grunnierātis |
grunnīverant, grunnierant | |||||||
future perfect | grunnīverō, grunnierō |
grunnīveris, grunnieris |
grunnīverit, grunnierit |
grunnīverimus, grunnierimus |
grunnīveritis, grunnieritis |
grunnīverint, grunnierint | |||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | grunniam | grunniās | grunniat | grunniāmus | grunniātis | grunniant | ||||||
imperfect | grunnīrem | grunnīrēs | grunnīret | grunnīrēmus | grunnīrētis | grunnīrent | |||||||
perfect | grunnīverim, grunnierim |
grunnīverīs, grunnierīs |
grunnīverit, grunnierit |
grunnīverīmus, grunnierīmus |
grunnīverītis, grunnierītis |
grunnīverint, grunnierint | |||||||
pluperfect | grunnīvissem, grunniissem |
grunnīvissēs, grunniissēs |
grunnīvisset, grunniisset |
grunnīvissēmus, grunniissēmus |
grunnīvissētis, grunniissētis |
grunnīvissent, grunniissent | |||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | grunnī | — | — | grunnīte | — | ||||||
future | — | grunnītō | grunnītō | — | grunnītōte | grunniuntō | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | grunnīre | — | grunniēns | — | |||||||||
future | grunnītūrum esse | — | grunnītūrus | — | |||||||||
perfect | grunnīvisse, grunniisse |
— | — | — | |||||||||
perfect potential | grunnītūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
grunniendī | grunniendō | grunniendum | grunniendō | grunnītum | grunnītū |
Derived terms
- grunnium
Descendants
- Aromanian: gurnjescu, gurnjiri
- Galician: gruñir
- Italian: grugnire
- Old French: grognir, gronir, groindre, groignier, grondre, grondir
- Middle French: groigner
- French: grogner
- Norman: grounre (from "grondre"), grognier (from "groignier")
- Middle French: groigner
- Occitan: rondir, rondinar
- → Catalan: rondinar
- Portuguese: grunhir
- Spanish: gruñir
References
- “grunnio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “grunnio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- grunnio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN, p. 783