gryźć się w język

Literally, “to bite [one's] tongue”.

• IPA^(key): (normal speech) /ˈɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛ‿vjɛw̃.zɘk/, (careful speech) /ˈɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛw̃‿vjɛw̃.zɘk/, (normal speech) /ˈɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛ‿vjɛn.zɘk/, (careful speech) /ˈɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛw̃‿vjɛn.zɘk/
• Syllabification: gryźć się‿w‿ję‧zyk

gryźć się w język impf (perfective ugryźć się w język)

1. (intransitive, colloquial, idiomatic) to bite one's tongue (to prevent oneself from uttering a word)

   Hypernym: milknąć

• ktoś gryzie się w język in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• gryźć się w język in Polish dictionaries at PWN