gyantáim
Hungarian
Etymology
gyanta + -im (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɟɒntaːjim]
- Hyphenation: gyan‧tá‧im
Noun
gyantáim
- first-person singular multiple-possession possessive of gyanta
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | gyantáim |
| accusative | — | gyantáimat |
| dative | — | gyantáimnak |
| instrumental | — | gyantáimmal |
| causal-final | — | gyantáimért |
| translative | — | gyantáimmá |
| terminative | — | gyantáimig |
| essive-formal | — | gyantáimként |
| essive-modal | — | gyantáimul |
| inessive | — | gyantáimban |
| superessive | — | gyantáimon |
| adessive | — | gyantáimnál |
| illative | — | gyantáimba |
| sublative | — | gyantáimra |
| allative | — | gyantáimhoz |
| elative | — | gyantáimból |
| delative | — | gyantáimról |
| ablative | — | gyantáimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | gyantáimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | gyantáiméi |