gyantám
Hungarian
Etymology
gyanta + -m (“my”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɟɒntaːm]
- Hyphenation: gyan‧tám
Noun
gyantám
- first-person singular single-possession possessive of gyanta
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gyantám | — |
| accusative | gyantámat | — |
| dative | gyantámnak | — |
| instrumental | gyantámmal | — |
| causal-final | gyantámért | — |
| translative | gyantámmá | — |
| terminative | gyantámig | — |
| essive-formal | gyantámként | — |
| essive-modal | gyantámul | — |
| inessive | gyantámban | — |
| superessive | gyantámon | — |
| adessive | gyantámnál | — |
| illative | gyantámba | — |
| sublative | gyantámra | — |
| allative | gyantámhoz | — |
| elative | gyantámból | — |
| delative | gyantámról | — |
| ablative | gyantámtól | — |
| non-attributive possessive – singular |
gyantámé | — |
| non-attributive possessive – plural |
gyantáméi | — |