gyrðill
Old Norse
Etymology
Akin to gyrða + -ill. From Proto-Germanic *gurdilaz. Cognate to Old English gyrdel (whence English girdle).
Noun
gyrðill m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gyrðill | gyrðillinn | gyrðilar | gyrðilarnir |
| accusative | gyrðil | gyrðilinn | gyrðila | gyrðilana |
| dative | gyrðili | gyrðilinum | gyrðilum | gyrðilunum |
| genitive | gyrðils | gyrðilsins | gyrðila | gyrðilanna |
Descendants
- Icelandic: gyrðill
- Faroese: gyrðil
- >? Swedish: gördel (possibly a loan from Low German)
- Danish: gjordel, gyrdel, gjortel, gyrtel, gørtel (forms influenced by Low German and Standard German)
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “gyrðill”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive