hǫrr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hazwaz.
Noun
hǫrr m (genitive hǫrs, dative hǫrvi, plural hǫrvar)
Inflection
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hǫrr | hǫrrinn | hǫrvar | hǫrvarnir |
| accusative | hǫr | hǫrinn | hǫrva | hǫrvana |
| dative | hǫrvi | hǫrvinum | hǫrum | hǫrunum |
| genitive | hǫrs | hǫrsins | hǫrva | hǫrvanna |