Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish حشمت (ḥaşmet),[1][2][3] from Arabic حَشْمَة (ḥašma).[4]
Pronunciation
- IPA(key): /haʃˈmet/
- Hyphenation: haş‧met
Noun
haşmet (definite accusative haşmeti, plural haşmetler)
- majesty, stateliness, grandeur
Declension
Declension of haşmet
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
haşmet
|
haşmetler
|
| definite accusative
|
haşmeti
|
haşmetleri
|
| dative
|
haşmete
|
haşmetlere
|
| locative
|
haşmette
|
haşmetlerde
|
| ablative
|
haşmetten
|
haşmetlerden
|
| genitive
|
haşmetin
|
haşmetlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetim
|
haşmetlerim
|
| 2nd singular
|
haşmetin
|
haşmetlerin
|
| 3rd singular
|
haşmeti
|
haşmetleri
|
| 1st plural
|
haşmetimiz
|
haşmetlerimiz
|
| 2nd plural
|
haşmetiniz
|
haşmetleriniz
|
| 3rd plural
|
haşmetleri
|
haşmetleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetimi
|
haşmetlerimi
|
| 2nd singular
|
haşmetini
|
haşmetlerini
|
| 3rd singular
|
haşmetini
|
haşmetlerini
|
| 1st plural
|
haşmetimizi
|
haşmetlerimizi
|
| 2nd plural
|
haşmetinizi
|
haşmetlerinizi
|
| 3rd plural
|
haşmetlerini
|
haşmetlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetime
|
haşmetlerime
|
| 2nd singular
|
haşmetine
|
haşmetlerine
|
| 3rd singular
|
haşmetine
|
haşmetlerine
|
| 1st plural
|
haşmetimize
|
haşmetlerimize
|
| 2nd plural
|
haşmetinize
|
haşmetlerinize
|
| 3rd plural
|
haşmetlerine
|
haşmetlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetimde
|
haşmetlerimde
|
| 2nd singular
|
haşmetinde
|
haşmetlerinde
|
| 3rd singular
|
haşmetinde
|
haşmetlerinde
|
| 1st plural
|
haşmetimizde
|
haşmetlerimizde
|
| 2nd plural
|
haşmetinizde
|
haşmetlerinizde
|
| 3rd plural
|
haşmetlerinde
|
haşmetlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetimden
|
haşmetlerimden
|
| 2nd singular
|
haşmetinden
|
haşmetlerinden
|
| 3rd singular
|
haşmetinden
|
haşmetlerinden
|
| 1st plural
|
haşmetimizden
|
haşmetlerimizden
|
| 2nd plural
|
haşmetinizden
|
haşmetlerinizden
|
| 3rd plural
|
haşmetlerinden
|
haşmetlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
haşmetimin
|
haşmetlerimin
|
| 2nd singular
|
haşmetinin
|
haşmetlerinin
|
| 3rd singular
|
haşmetinin
|
haşmetlerinin
|
| 1st plural
|
haşmetimizin
|
haşmetlerimizin
|
| 2nd plural
|
haşmetinizin
|
haşmetlerinizin
|
| 3rd plural
|
haşmetlerinin
|
haşmetlerinin
|
|
Derived terms
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “حشمت”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 787
- ^ Kélékian, Diran (1911) “حشمت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 508
- ^ Şemseddin Sâmi (1899–1901) “حشمت”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 549
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “haşmet”, in Nişanyan Sözlük
Further reading