habilitacja

Polish

Etymology

Borrowed from German Habilitation, from Medieval Latin habilitātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.bi.liˈta.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: ha‧bi‧li‧ta‧cja

Noun

habilitacja f

  1. (education) habilitation (academic qualification, prerequiring a PhD, required in order to gain tenure as a professor in some European universities)
  2. (education) postdoc (postdoctoral academic research position)
  3. (education) habilitation thesis

Declension

Declension of habilitacja
singular plural
nominative habilitacja habilitacje
genitive habilitacji habilitacji/habilitacyj (archaic)
dative habilitacji habilitacjom
accusative habilitację habilitacje
instrumental habilitacją habilitacjami
locative habilitacji habilitacjach
vocative habilitacjo habilitacje

Derived terms

adjective
  • habilitacyjny
adjective
  • habilitowany
nouns
verb
  • habilitować

Further reading

  • habilitacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • habilitacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.