habitualis

Latin

Etymology

From the nominal habitus (habit, disposition, character) +‎ -alis (suffix forming an adjective from a noun).

Pronunciation

Adjective

habituālis (neuter habituāle, adverb habitualiter); third-declension two-termination adjective

  1. habitual
  2. customary

Declension

Third-declension two-termination adjective.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative habituālis habituāle habituālēs habituālia
genitive habituālis habituālium
dative habituālī habituālibus
accusative habituālem habituāle habituālēs
habituālīs
habituālia
ablative habituālī habituālibus
vocative habituālis habituāle habituālēs habituālia

Descendants

  • English: habitual
  • Catalan: habitual
  • French: habituel
  • Galician: habitual
  • Italian: abituale
  • Portuguese: habitual
  • Padanian:
  • Romanian: habitual
  • Spanish: habitual

References