habiturium
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ha.bɪˈtuː.ri.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.biˈt̪uː.ri.um]
Noun
habitūrium n (genitive habitūriī or habitūrī); second declension
- (Medieval Latin) abode, dwelling, place of residency
- 1777, Ludovicus Antonius, Antiquitates Italicae Medii Aevi, page 711:
- faciam jurare habiturium Civitatis Pisſorienſis fine fraude; ex quo habiturium Civitatis Piſtorii juraverint, eis faciam rationem, & laudatos uſus noſtrae Civitatis obſervabo
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | habitūrium | habitūria |
| genitive | habitūriī habitūrī1 |
habitūriōrum |
| dative | habitūriō | habitūriīs |
| accusative | habitūrium | habitūria |
| ablative | habitūriō | habitūriīs |
| vocative | habitūrium | habitūria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Descendants
- Italian: abituro
References
- "habiturium", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)