hadúr
Hungarian
Etymology
From had (“army, war”) + úr (“lord”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒduːr]
- Hyphenation: had‧úr
- Rhymes: -uːr
Noun
hadúr (plural hadurak)
- (historical) warlord (in the Austro-Hungarian Empire and the Horthy era, the head of state as the supreme commander of the country's armed forces)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hadúr | hadurak |
| accusative | hadurat | hadurakat |
| dative | hadúrnak | haduraknak |
| instrumental | hadúrral | hadurakkal |
| causal-final | hadúrért | hadurakért |
| translative | hadúrrá | hadurakká |
| terminative | hadúrig | hadurakig |
| essive-formal | hadúrként | hadurakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | hadúrban | hadurakban |
| superessive | hadúron | hadurakon |
| adessive | hadúrnál | haduraknál |
| illative | hadúrba | hadurakba |
| sublative | hadúrra | hadurakra |
| allative | hadúrhoz | hadurakhoz |
| elative | hadúrból | hadurakból |
| delative | hadúrról | hadurakról |
| ablative | hadúrtól | haduraktól |
| non-attributive possessive – singular |
hadúré | haduraké |
| non-attributive possessive – plural |
hadúréi | hadurakéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | haduram | haduraim |
| 2nd person sing. | hadurad | haduraid |
| 3rd person sing. | hadura | hadurai |
| 1st person plural | hadurunk | haduraink |
| 2nd person plural | haduratok | haduraitok |
| 3rd person plural | haduruk | haduraik |
Derived terms
- hadúri
Further reading
- hadúr in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.