haematinus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [hae̯ˈma.tɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eˈmaː.t̪i.nus]
Adjective
haematinus (feminine haematina, neuter haematinum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | haematinus | haematina | haematinum | haematinī | haematinae | haematina | |
| genitive | haematinī | haematinae | haematinī | haematinōrum | haematinārum | haematinōrum | |
| dative | haematinō | haematinae | haematinō | haematinīs | |||
| accusative | haematinum | haematinam | haematinum | haematinōs | haematinās | haematina | |
| ablative | haematinō | haematinā | haematinō | haematinīs | |||
| vocative | haematine | haematina | haematinum | haematinī | haematinae | haematina | |
References
- “haematinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- haematinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.