halbære
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɑːlˌbæː.re/, [ˈhɑːlˌbæː.re]
Adjective
hālbǣre
Declension
Declension of hālbǣre — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hālbǣre | hālbǣru, hālbǣro | hālbǣre |
| Accusative | hālbǣrne | hālbǣre | hālbǣre |
| Genitive | hālbǣres | hālbǣrre | hālbǣres |
| Dative | hālbǣrum | hālbǣrre | hālbǣrum |
| Instrumental | hālbǣre | hālbǣrre | hālbǣre |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hālbǣre | hālbǣra, hālbǣre | hālbǣru, hālbǣro |
| Accusative | hālbǣre | hālbǣra, hālbǣre | hālbǣru, hālbǣro |
| Genitive | hālbǣrra | hālbǣrra | hālbǣrra |
| Dative | hālbǣrum | hālbǣrum | hālbǣrum |
| Instrumental | hālbǣrum | hālbǣrum | hālbǣrum |
Declension of hālbǣre — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hālbǣra | hālbǣre | hālbǣre |
| Accusative | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣre |
| Genitive | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣran |
| Dative | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣran |
| Instrumental | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣran |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣran |
| Accusative | hālbǣran | hālbǣran | hālbǣran |
| Genitive | hālbǣrra, hālbǣrena | hālbǣrra, hālbǣrena | hālbǣrra, hālbǣrena |
| Dative | hālbǣrum | hālbǣrum | hālbǣrum |
| Instrumental | hālbǣrum | hālbǣrum | hālbǣrum |
References
Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “hál-bǽre”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.