halogatás
Hungarian
Etymology
From halogat (“to keep postponing”) + -ás (noun-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒloɡɒtaːʃ]
- Hyphenation: ha‧lo‧ga‧tás
Noun
halogatás
- delay, procrastination (continual postponement)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | halogatás | halogatások |
| accusative | halogatást | halogatásokat |
| dative | halogatásnak | halogatásoknak |
| instrumental | halogatással | halogatásokkal |
| causal-final | halogatásért | halogatásokért |
| translative | halogatássá | halogatásokká |
| terminative | halogatásig | halogatásokig |
| essive-formal | halogatásként | halogatásokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | halogatásban | halogatásokban |
| superessive | halogatáson | halogatásokon |
| adessive | halogatásnál | halogatásoknál |
| illative | halogatásba | halogatásokba |
| sublative | halogatásra | halogatásokra |
| allative | halogatáshoz | halogatásokhoz |
| elative | halogatásból | halogatásokból |
| delative | halogatásról | halogatásokról |
| ablative | halogatástól | halogatásoktól |
| non-attributive possessive – singular |
halogatásé | halogatásoké |
| non-attributive possessive – plural |
halogatáséi | halogatásokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | halogatásom | halogatásaim |
| 2nd person sing. | halogatásod | halogatásaid |
| 3rd person sing. | halogatása | halogatásai |
| 1st person plural | halogatásunk | halogatásaink |
| 2nd person plural | halogatásotok | halogatásaitok |
| 3rd person plural | halogatásuk | halogatásaik |
Further reading
- halogatás in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.