harckocsi
Hungarian
Etymology
harc (“combat”) + kocsi (“car”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒrt͡skot͡ʃi]
- Hyphenation: harc‧ko‧csi
- Rhymes: -t͡ʃi
Noun
harckocsi (plural harckocsik)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | harckocsi | harckocsik |
| accusative | harckocsit | harckocsikat |
| dative | harckocsinak | harckocsiknak |
| instrumental | harckocsival | harckocsikkal |
| causal-final | harckocsiért | harckocsikért |
| translative | harckocsivá | harckocsikká |
| terminative | harckocsiig | harckocsikig |
| essive-formal | harckocsiként | harckocsikként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | harckocsiban | harckocsikban |
| superessive | harckocsin | harckocsikon |
| adessive | harckocsinál | harckocsiknál |
| illative | harckocsiba | harckocsikba |
| sublative | harckocsira | harckocsikra |
| allative | harckocsihoz | harckocsikhoz |
| elative | harckocsiból | harckocsikból |
| delative | harckocsiról | harckocsikról |
| ablative | harckocsitól | harckocsiktól |
| non-attributive possessive – singular |
harckocsié | harckocsiké |
| non-attributive possessive – plural |
harckocsiéi | harckocsikéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | harckocsim | harckocsijaim (or harckocsiim) |
| 2nd person sing. | harckocsid | harckocsijaid (or harckocsiid) |
| 3rd person sing. | harckocsija | harckocsijai (or harckocsii) |
| 1st person plural | harckocsink | harckocsijaink (or harckocsiink) |
| 2nd person plural | harckocsitok | harckocsijaitok (or harckocsiitok) |
| 3rd person plural | harckocsijuk | harckocsijaik (or harckocsiik) |
Further reading
- harckocsi in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.