harmonikus
Hungarian
Etymology
Borrowed from German harmonisch.[1] With Latinate -ikus ending.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒrmonikuʃ]
- Hyphenation: har‧mo‧ni‧kus
- Rhymes: -uʃ
Adjective
harmonikus (comparative harmonikusabb, superlative legharmonikusabb)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | harmonikus | harmonikusak |
| accusative | harmonikusat | harmonikusakat |
| dative | harmonikusnak | harmonikusaknak |
| instrumental | harmonikussal | harmonikusakkal |
| causal-final | harmonikusért | harmonikusakért |
| translative | harmonikussá | harmonikusakká |
| terminative | harmonikusig | harmonikusakig |
| essive-formal | harmonikusként | harmonikusakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | harmonikusban | harmonikusakban |
| superessive | harmonikuson | harmonikusakon |
| adessive | harmonikusnál | harmonikusaknál |
| illative | harmonikusba | harmonikusakba |
| sublative | harmonikusra | harmonikusakra |
| allative | harmonikushoz | harmonikusakhoz |
| elative | harmonikusból | harmonikusakból |
| delative | harmonikusról | harmonikusakról |
| ablative | harmonikustól | harmonikusaktól |
| non-attributive possessive – singular |
harmonikusé | harmonikusaké |
| non-attributive possessive – plural |
harmonikuséi | harmonikusakéi |
Derived terms
- harmonikusan
Expressions
See also
- Appendix:Hungarian words ending in -ikus
References
- ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading
- harmonikus in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.