heafodmægen

Old English

Etymology

hēafod- +‎ mæġen

Noun

hēafodmæġen n

  1. chief virtue
    • late 10th century, Ælfric, "Memory of the Saints"
      Nū syndon eahta hēafodmæġnu ðā magan oferswīðan þās foresǣdan dēoflu þurh drihtnes fultum.
      Now there are eight Chief Virtues, which may overcome these aforesaid devils, through the Lord's assistance.

Declension

Strong a-stem:

singular plural
nominative hēafodmæġen hēafodmæġnu
accusative hēafodmæġen hēafodmæġnu
genitive hēafodmæġnes hēafodmæġna
dative hēafodmæġne hēafodmæġnum

References