hecen

Old English

Etymology

From Proto-West Germanic *hōkīn.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈxeː.t͡ʃen/, [ˈheː.t͡ʃen]

Noun

hēċen n

  1. (zoology) kid (young goat)
    Synonym: tiċċen

Declension

Strong a-stem:

singular plural
nominative hēċen hēċenu
accusative hēċen hēċenu
genitive hēċenes hēċena
dative hēċene hēċenum