heilabilun
Icelandic
Etymology
From heili (“brain”) + bilun (“failure”).
Noun
heilabilun f (genitive singular heilabilunar, nominative plural heilabilanir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | heilabilun | heilabilunin | heilabilanir | heilabilanirnar |
| accusative | heilabilun | heilabilunina | heilabilanir | heilabilanirnar |
| dative | heilabilun | heilabiluninni | heilabilunum | heilabilununum |
| genitive | heilabilunar | heilabilunarinnar | heilabilana | heilabilananna |