heiulatus
Latin
Etymology
Perfect participle of heiulor
Participle
heiulātus (feminine heiulāta, neuter heiulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | heiulātus | heiulāta | heiulātum | heiulātī | heiulātae | heiulāta | |
| genitive | heiulātī | heiulātae | heiulātī | heiulātōrum | heiulātārum | heiulātōrum | |
| dative | heiulātō | heiulātae | heiulātō | heiulātīs | |||
| accusative | heiulātum | heiulātam | heiulātum | heiulātōs | heiulātās | heiulāta | |
| ablative | heiulātō | heiulātā | heiulātō | heiulātīs | |||
| vocative | heiulāte | heiulāta | heiulātum | heiulātī | heiulātae | heiulāta | |