heiulatus

Latin

Etymology

Perfect participle of heiulor

Participle

heiulātus (feminine heiulāta, neuter heiulātum); first/second-declension participle

  1. wailed, lamented

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative heiulātus heiulāta heiulātum heiulātī heiulātae heiulāta
genitive heiulātī heiulātae heiulātī heiulātōrum heiulātārum heiulātōrum
dative heiulātō heiulātae heiulātō heiulātīs
accusative heiulātum heiulātam heiulātum heiulātōs heiulātās heiulāta
ablative heiulātō heiulātā heiulātō heiulātīs
vocative heiulāte heiulāta heiulātum heiulātī heiulātae heiulāta