helagon
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *hailagōn, from Proto-Germanic *hailagōną. Equivalent to hēlag + -on.
Verb
helagon
Conjugation
Conjugation of hēlagon (weak class 2)
| infinitive | hēlagon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | hēlagon | hēlagoda |
| 2nd person singular | hēlagos | hēlagodes |
| 3rd person singular | hēlagod | hēlagoda |
| plural | hēlagiod | hēlagodun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | hēlago | hēlagodi |
| 2nd person singular | hēlagos | hēlagodis |
| 3rd person singular | hēlago | hēlagodi |
| plural | hēlagion | hēlagodin |
| imperative | present | |
| singular | hēlago | |
| plural | hēlagiod | |
| participle | present | past |
| hēlagondi | gihēlagod, hēlagod | |