hilaratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of hilarō (“gladden, cheer”).
Participle
hilarātus (feminine hilarāta, neuter hilarātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | hilarātus | hilarāta | hilarātum | hilarātī | hilarātae | hilarāta | |
| genitive | hilarātī | hilarātae | hilarātī | hilarātōrum | hilarātārum | hilarātōrum | |
| dative | hilarātō | hilarātae | hilarātō | hilarātīs | |||
| accusative | hilarātum | hilarātam | hilarātum | hilarātōs | hilarātās | hilarāta | |
| ablative | hilarātō | hilarātā | hilarātō | hilarātīs | |||
| vocative | hilarāte | hilarāta | hilarātum | hilarātī | hilarātae | hilarāta | |