hiwcund
Old English
Etymology
From *hīw (“marriage”) + -cund (“born”). The former from Proto-Germanic *hīwą.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxiːwˌkund/, [ˈhiːwˌkund]
Adjective
Declension
Declension of hīwcund — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hīwcund | hīwcund | hīwcund |
| Accusative | hīwcundne | hīwcunde | hīwcund |
| Genitive | hīwcundes | hīwcundre | hīwcundes |
| Dative | hīwcundum | hīwcundre | hīwcundum |
| Instrumental | hīwcunde | hīwcundre | hīwcunde |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hīwcunde | hīwcunda, hīwcunde | hīwcund |
| Accusative | hīwcunde | hīwcunda, hīwcunde | hīwcund |
| Genitive | hīwcundra | hīwcundra | hīwcundra |
| Dative | hīwcundum | hīwcundum | hīwcundum |
| Instrumental | hīwcundum | hīwcundum | hīwcundum |
Declension of hīwcund — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hīwcunda | hīwcunde | hīwcunde |
| Accusative | hīwcundan | hīwcundan | hīwcunde |
| Genitive | hīwcundan | hīwcundan | hīwcundan |
| Dative | hīwcundan | hīwcundan | hīwcundan |
| Instrumental | hīwcundan | hīwcundan | hīwcundan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hīwcundan | hīwcundan | hīwcundan |
| Accusative | hīwcundan | hīwcundan | hīwcundan |
| Genitive | hīwcundra, hīwcundena | hīwcundra, hīwcundena | hīwcundra, hīwcundena |
| Dative | hīwcundum | hīwcundum | hīwcundum |
| Instrumental | hīwcundum | hīwcundum | hīwcundum |
References
- ^ Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “híw-cund”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.
- ^ John R. Clark Hall (1916) “hiwcund”, in A Concise Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, New York: Macmillan