hlutur

Icelandic

Etymology

From Old Norse hlutr, from Proto-Germanic *hlutą, cognate with English lot.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈl̥ʏːtʏr/
    Rhymes: -ʏːtʏr

Noun

hlutur m (genitive singular hlutar, nominative plural hlutir)

  1. lot, share
  2. part
  3. thing, object

Declension

Declension of hlutur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hlutur hluturinn hlutir hlutirnir
accusative hlut hlutinn hluti hlutina
dative hlut hlutnum hlutum hlutunum
genitive hlutar hlutarins hluta hlutanna

See also

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)