hrúður
Icelandic
Etymology
From Proto-Germanic *hrūþrą.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥uːðʏr/
- Rhymes: -uːðʏr
Noun
hrúður n (genitive singular hrúðurs, nominative plural hrúður)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hrúður | hrúðrið | hrúður | hrúðrin |
| accusative | hrúður | hrúðrið | hrúður | hrúðrin |
| dative | hrúðri | hrúðrinu | hrúðrum | hrúðrunum |
| genitive | hrúðurs | hrúðursins | hrúðra | hrúðranna |