hriman
Old English
Pronunciation
IPA(key): /ˈxriː.mɑn/, [ˈr̥iː.mɑn]
Verb
hrīman (Late West Saxon)
- alternative form of hrīeman
Conjugation
Conjugation of hrīman (weak, class 1)
| infinitive | hrīman | hrīmenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | hrīme | hrīmde |
| second person singular | hrīmest, hrīmst | hrīmdest |
| third person singular | hrīmeþ, hrīmþ | hrīmde |
| plural | hrīmaþ | hrīmdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | hrīme | hrīmde |
| plural | hrīmen | hrīmden |
| imperative | ||
| singular | hrīm | |
| plural | hrīmaþ | |
| participle | present | past |
| hrīmende | (ġe)hrīmed | |