hugburður
Faroese
Etymology
From hugur (“thought”) + burður (“carrying, burden, load”).
Noun
hugburður m (genitive singular hugburðs, plural hugburðar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hugburður | hugburðurin | hugburðir | hugburðirnir |
| accusative | hugburð | hugburðin | hugburðir | hugburðirnar |
| dative | hugburði | hugburðinum | hugburðum | hugburðunum |
| genitive | hugburðar | hugburðarins | hugburða | hugburðanna |
Derived terms
- hugburðsbroyting