humatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of humō (“bury”).
Participle
humātus (feminine humāta, neuter humātum); first/second-declension participle
- buried, having been buried.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | humātus | humāta | humātum | humātī | humātae | humāta | |
| genitive | humātī | humātae | humātī | humātōrum | humātārum | humātōrum | |
| dative | humātō | humātae | humātō | humātīs | |||
| accusative | humātum | humātam | humātum | humātōs | humātās | humāta | |
| ablative | humātō | humātā | humātō | humātīs | |||
| vocative | humāte | humāta | humātum | humātī | humātae | humāta | |