humiliatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of humiliō.
Participle
humiliātus (feminine humiliāta, neuter humiliātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | humiliātus | humiliāta | humiliātum | humiliātī | humiliātae | humiliāta | |
| genitive | humiliātī | humiliātae | humiliātī | humiliātōrum | humiliātārum | humiliātōrum | |
| dative | humiliātō | humiliātae | humiliātō | humiliātīs | |||
| accusative | humiliātum | humiliātam | humiliātum | humiliātōs | humiliātās | humiliāta | |
| ablative | humiliātō | humiliātā | humiliātō | humiliātīs | |||
| vocative | humiliāte | humiliāta | humiliātum | humiliātī | humiliātae | humiliāta | |