hungur

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse hungr, from Proto-Germanic *hunhruz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhuŋkʏr/

Noun

hungur n (genitive singular hungurs, no plural)

  1. hunger, famine
    • Revelation 6-11 (English and Icelandic)
      Og ég sá, og sjá: Bleikur hestur, og sá er á honum sat, hann hét Dauði, og Hel var í för með honum. Þeim var gefið vald yfir fjórða hluta jarðarinnar, til þess að deyða með sverði, með hungri og drepsótt og láta menn farast fyrir villidýrum jarðarinnar.
      I looked, and there before me was a pale horse! Its rider was named Death, and Hades was following close behind him. They were given power over a fourth of the earth to kill by sword, famine and plague, and by the wild beasts of the earth.

Declension

Declension of hungur (sg-only neuter)
singular
indefinite definite
nominative hungur hungrið
accusative hungur hungrið
dative hungri hungrinu
genitive hungurs hungursins

Derived terms

  • deyja úr hungri (to starve to death, to die of starvation)

Middle English

Noun

hungur

  1. alternative form of hunger