huzmet
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish خذمت (hizmet, hızmet), from Persian خدمت, from Arabic خِدْمَة (ḵidma).
Noun
huzmet n (plural huzmeturi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | huzmet | huzmetul | huzmeturi | huzmeturile | |
| genitive-dative | huzmet | huzmetului | huzmeturi | huzmeturilor | |
| vocative | huzmetule | huzmeturilor | |||