iactabundus
Latin
Etymology
iactō (“toss; boast”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [jak.taːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [jak.t̪aˈbun̪.d̪us]
Adjective
iactābundus (feminine iactābunda, neuter iactābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iactābundus | iactābunda | iactābundum | iactābundī | iactābundae | iactābunda | |
| genitive | iactābundī | iactābundae | iactābundī | iactābundōrum | iactābundārum | iactābundōrum | |
| dative | iactābundō | iactābundae | iactābundō | iactābundīs | |||
| accusative | iactābundum | iactābundam | iactābundum | iactābundōs | iactābundās | iactābunda | |
| ablative | iactābundō | iactābundā | iactābundō | iactābundīs | |||
| vocative | iactābunde | iactābunda | iactābundum | iactābundī | iactābundae | iactābunda | |
References
- “iactabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press